Κατά μία έννοια οι διακοπές με το βρέφος είναι μια σπουδή στη Ζωή Που Άφησες Πίσω. Κατά μία (άλλη) έννοια, φυσικά, όλα όσα ζεις αυτή την περίοδο είναι μια σπουδή στη Ζωή Που Όλοι Αφήσαμε Πίσω, όμως αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Σε πρώτη ανάγνωση αυτό σημαίνει ότι σ’ εκείνη, την άλλη, ζωή ήσουν ανέμελη, δεν είχες να αντιμετωπίσεις την ευθύνη, τον προγραμματισμό, τα λοτζίστικς, την απειλή του Καμμένου Παιδιού, τη μυρωδιά της Πυρωμένης Πάνας, την αδυναμία να διαβάσεις έστω και μια σελίδα από το βιβλίο που κοντεύει να θαφτεί κάτω από την άμμο, την ευθύνη, τα λοτζίστικς, τα λοτζίστικς. Μπορούσες να μαυρίσεις ολόκληρη και όχι μόνο στο κομμάτι της πλάτης που λιάζεται όσο είσαι σκυμμένη πάνω από τα κουβαδάκια, κι αν παρ’ ελπίδα είχες να αντιμετωπίσεις τίποτα Παιδικά Ντεσιμπέλ, αυτά αφορούσαν κάποιο άλλο παιδί, οπότε μπορούσες να πάρεις τα κουβαδάκια σου (μεταφορικά, τότε) και να πας σε άλλη παραλία.
Από την άλλη, ούτε τότε ήσουν πραγματικά ανέμελη, ήσουν; Ανησυχούσες για το πώς φαίνεσαι με το μαγιό, μήπως το αντηλιακό σου κάνει σπυράκια, αν η βαλίτσα θα χωρέσει το σεσουάρ, μήπως τα Κουφονήσια βουλιάξουν από τον κόσμο, πόσες θερμίδες έχουν τα καλαμαράκια, θα έχει η ταβέρνα καλαμαράκια; Τα οποία αυτή τη στιγμή αποκλείεται να σε απασχολήσουν. Γιατί δεν προλαβαίνεις. Γιατί η Στεφανία φέρνει σε slow motion (not) προς το στόμα της μια χούφτα άμμο. Γιατί δεν τρώει καλαμαράκια. Γιατί στα Κουφονήσια δε θα πήγαινες έτσι κι αλλιώς, είναι έξω από τη λίγκα σου πλέον.
Και υπάρχει και τρίτο επίπεδο: πιθανότατα στα Κουφονήσια φέτος δε θα πήγαινες έστω και χωρίς τη Στεφανία, γιατί λεφτά (τελικά δεν) υπάρχουν. Οπότε καλά που εστιάζεις στα λοτζίστικς, στον προγραμματισμό, στην ευθύνη, κι έτσι σου μένει η αίσθηση ότι σε ένα επίπεδο αξίζει η Ζωή Που Άφησες Πίσω.
Μα, πόσο επίκαιρος τίτλος; Θα κάνουν το ποστ σημαία τους στη Φλοτίλα!!
polu kalooooo!!!!prwto mou kalokairi me ton Ilia mou 9 mhnwn kai einai opws ta les «κι έτσι σου μένει η αίσθηση ότι σε ένα επίπεδο αξίζει η Ζωή Που Άφησες Πίσω»
hugs and thanxxxx