Από το ημερολόγιο της φασολιάς:
Χθες η μαμά μου μάλωσε με τον μπαμπά. Εκείνος, βέβαια, είχε όπως πάντα δίκιο, αλλά δεν είμαι σίγουρη γιατί. Εμένα μου άρεσε που, όποτε έβγαινα έξω από το χαλάκι μου, ο μπαμπάς ερχόταν και στεκόταν από πίσω μου και πότε-πότε με κράταγε από το μπράτσο, για να μην πέσω, λέει. Επίσης μου άρεσε που η μαμά με άφηνε ήσυχη και δεν ερχόταν πίσω μου, αλλά με ρώταγε από τον καναπέ αν κρατιέμαι καλά και αν προσέχω να μην πέσω, λες και θα της απαντούσα. Ήταν κάπως αστείο.
Τελοσπάντων της μαμάς δεν της άρεσε καθόλου που ο μπαμπάς γινόταν, λέει, υπερπροσταπεφτικός και που δε με άφηνε να χτυπήσω λίγο το κεφάλι μου στο κόκκινο έπιπλο, για να μάθω σιγά σιγά να μην το σηκώνω απότομα, έχει ταβάνι από πάνω. Εκείνος της έλεγε ότι δεν είμαι ακόμα σε ηλικία που μπορώ να καταλάβω τέτοια πράγματα, στο οποίο δεν θα απαντήσω γιατί ξέρω πως ό,τι πω θα χρησιμοποιηθεί εναντίον μου.
Πάντως εγώ ανησύχησα. Και μετά δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Και όταν κοιμήθηκα, ξύπνησα μετά από λίγο για να δω αν τα βρήκαν. Και μετά ξαναξύπνησα για να δω μήπως έπεσε κανένας τους και χτύπησε το κεφάλι του στο μάρμαρο. Και μετά για να δω μήπως ξανατσακώθηκαν. Και μετά γιατί έκανε ζέστη. Και γενικά τα κατάφερα. Σήμερα η μαμά μου είναι πολύ κουρασμένη για να τσακωθεί.
χεχε υπερπροσταπεφτικός! τέλειο!
το πιστεύω πάντως ότι επηρεάζονται όταν υπάρχει βαβούρα κι αναστάτωση γύρω τους. Εμάς συνήθως γυρνάει πιο ανήσυχη όταν έχει πάει στους παππούδες οι οποίοι γενικά είναι πιο φωνακλάδες, ακόμη και όταν δεν τσακώνονται.
«Σήμερα η μαμά μου είναι πολύ κουρασμένη για να τσακωθεί.»
Just perfect!
Πόσο τυχερή είσαι που είναι ο άντρας σου υπερπροσταπεφτικός! Έτσι δεν χρειάζεται να είσαι εσύ. Ενώ εγώ είχα πρόθεση να είμαι τελείως άνετη με το μωρό όταν ανακάλυψα ότι ο άντρας μου κάλυπτε πλήρως αυτή τη θέση χρειάστηκε να κρατήσω κάπως τις ισορροπίες. Και δεν μου αρέσει καθόλου αυτός ο ρόλος. Και την ακούω κι από πάνω.