Από το αγιοβασιλιάτικο γράμμα της φασολιάς:
Αγαπητέ Άγιε (ή Άη) Βασίλη,
Σου γράφω κάπως στο βρόντο, γιατί δεν έχω καταλήξει αν πράγματι υπάρχεις. Η μαμά μου λέει ότι δεν υπάρχεις, ότι αμάν πια με τις συμβουλές για το πότε πρέπει οι γονείς να πουν στα παιδιά τους την αλήθεια για σένα, και ότι μέσα σε τέτοια σκατοκρίση (μην πεις ότι το έγραψα) δεν είναι σωστό να πιστεύουμε ότι κάποιος μας φέρνει, έτσι μαγικά, ό,τι μας κατέβει στο κεφάλι. Καλύτερα, λέει, να ξέρουμε ότι οι γονείς φέρνουν στα παιδιά τους ό,τι δώρο μπορούν και ότι υπάρχουν πολλά παιδάκια που οι γονείς τους δεν μπορούν να τους φέρουν τίποτα -αν και δεν κατάλαβα γιατί να μη συμβιβαστούμε και να υπάρχεις μόνο γι’ αυτά τα παιδάκια.
Από την άλλη, όλοι οι άλλοι λένε ότι υπάρχεις, κι αν αυτό ισχύει, καλό θα είναι, να σε προλάβω πριν από την Πρωτοχρονια. Λένε, βέβαια, και ότι θα κατέβεις από το τζάκι, το οποίο στην περίπτωσή μας είναι κάπως προβληματικό, γιατί ο μπαμπάς μου το έχει κλείσει από μπροστά με όλα τα μαξιλάρια του σπιτιού, για να μην πάω λέει και χτυπήσω στην κόχη. Αλλά αυτό είναι δικό σου πρόβλημα, φαντάζομαι θα το έχεις αντιμετωπίσει κι άλλες φορές, δεν μπορεί εγώ να έχω το μόνο υπερπροσταπεφτικό μπαμπά.
Εν πάση περιπτώσει, αν τελικά υπάρχεις, φέρε μου, σε παρακαλώ:
α) Μία μύτη για να αντικαταστήσω αυτή που μου έφαγε ο παππούς μου.
β) Ένα παϊδάκι (όχι παιδάκι, φτάνω εγώ) για να αντικαταστήσω αυτό που μου έφαγε ο μπαμπάς μου.
γ) Ένα χέρι (δεξί) για να αντικαταστήσω αυτό που μου έφαγε η Σκίπερ.
δ) Δύο πατούσια, δεξί κι αριστερό κατά προτίμηση, για να αντικαταστήσω τα δικά μου που τελικά θα μου τα φάει κάποιος. Από προχθές με απειλούν, σε κάθε τραπέζι.
Με εκτίμηση,
Στεφανία
ΥΓ. Ο μπαμπάς μου ψιθυρίζει να φέρεις και σ’ εκείνον κανέναν κουραμπιέ χωρίς ολόκληρο αμύγδαλο, γιατί η μαμά βαρέθηκε να φτιάξει. Άρα υπάρχεις (;).
Να ηξερες τι απογοητευση πηρα οταν την εποχη που η δικια μου μικρη «φασολιτσα» ηταν τριων νομιζω ( αντε τεσσαρων) , εγω μπηκα παραμονη Χριστουγεννων κατα τις επτα στο σπιτι ξεθεωμενη απο υπερωρια και φορτωμενη με ενα πακετο ( το δωρο της) , το εχωσα μεσα στο σβυστο τζακι ταχα μου οτι το εφερε ο Αη Βασιλης!
Μολις το ειδε αναφωνησε! Χαχαχ δεν με κοροιδευεις ! To..Jumbo το εφερε! Γνωλισα εγω το χαλτι απέκ8ω!
Χρονια Πολλα και καλα Στελλουνα μου! Να χαιρεσαι το κοριτσακι σου!
ΑΣΕ ΤΙΣ ΜΑΜΑΔΕΣ, ΤΟΥΣ ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ, ΤΑ ΠΑΠΠΟΥΔΙΚΑ [ΚΑΙ ΤΙΣ ΘΕΙΕΣ] ΝΑ ΛΕΝΕ. ΑΚΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ. ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΔΕ ΒΓΟΥΝ ΑΛΗΘΙΝΑ; ΝΑ ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΩ Μ’ ΑΡΕΣΕΙ!
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ!
Ρε συ τί ωραία που γράφεις (κάθε μα κάθε φορά)