The princess diaries 13

Από το ημερολόγιο της φασολιάς:

Προχθές που πήγαμε στην παιδική χαρά με τη θεία Φωτεινή, η μαμά μου με άφησε να χώνω τη μύτη μου σε όλες τις παρέες από τεράστια παιδιά που έλεγαν μυστικά γύρω από την τραμπάλα. Αλλά εκεί που κόντευα να μάθω πού μπορείς να κρύψεις τα γυαλιά του μπαμπά για να μην τα ξαναβρεί ποτέ μέχρι την επόμενη μετακόμιση, μια άλλη μαμά με άρπαξε και με πήγε σηκωτή στη δικιά μου, επειδή λέει μου έπεσε το μπιφτεκάκι μου και θα το έπιανα από κάτω να το φάω. Λες κι άμα το ήθελα θα το είχα αφήσει να μου πέσει. Μετά η μαμά μου είπε «α, σας ευχαριστώ» και μετά κοκκίνισε σαν καρπούζι και μετά είπε στη θεία Φωτεινή πως όταν μου τρώω όλα τα σταφύλια μου τριγυρίζω με το ταπεράκι από κύριο σε κυρία για να μου δώσουν κι άλλα. Αυτό το βρήκα μεγάλη αδιακρισία εκ μέρους της, γι’ αυτό τα επόμενα γυαλιά που θα κρύψω θα είναι τα δικά της.

Read Full Post »

Απαγορεύεται το μπαρκάρισμα

Κατά μία έννοια οι διακοπές με το βρέφος είναι μια σπουδή στη Ζωή Που Άφησες Πίσω. Κατά μία (άλλη) έννοια, φυσικά, όλα όσα ζεις αυτή την περίοδο είναι μια σπουδή στη Ζωή Που Όλοι Αφήσαμε Πίσω, όμως αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Σε πρώτη ανάγνωση αυτό σημαίνει ότι σ’ εκείνη, την άλλη, ζωή ήσουν ανέμελη, δεν είχες να αντιμετωπίσεις την ευθύνη, τον προγραμματισμό, τα λοτζίστικς, την απειλή του Καμμένου Παιδιού, τη μυρωδιά της Πυρωμένης Πάνας, την αδυναμία να διαβάσεις έστω και μια σελίδα από το βιβλίο που κοντεύει να θαφτεί κάτω από την άμμο, την ευθύνη, τα λοτζίστικς, τα λοτζίστικς. Μπορούσες να μαυρίσεις ολόκληρη και όχι μόνο στο κομμάτι της πλάτης που λιάζεται όσο είσαι σκυμμένη πάνω από τα κουβαδάκια, κι αν παρ’ ελπίδα είχες να αντιμετωπίσεις τίποτα Παιδικά Ντεσιμπέλ, αυτά αφορούσαν κάποιο άλλο παιδί, οπότε μπορούσες να πάρεις τα κουβαδάκια σου (μεταφορικά, τότε) και να πας σε άλλη παραλία.

Read Full Post »

Bug to the future

Ή «γιατί αποφεύγω τα ντοκιμαντέρ με άγρια ζώα»

Δύο μάνες. Ίσος αριθμός παιδιών. Σκαθαροειδή και κατακόκκινα, όλα, σα μικροσκοπικά μπαλόνια ηλίου, όχι αρκετά φρικιαστικά ώστε να αλλάξεις αμέσως κανάλι –κρίμα. Οι μάνες βγαίνουν προς αναζήτηση τροφής, η μία ξτρυπώνει ένα όμορφο μούρο και το φορτώνεται για να το πάει στα πεινασμένα μπαλονάκια της, που την περιμένουν στη φωλιά. Η άλλη μαστίζεται από μια βαριεστημάρα, που να τρέχεις τώρα να ψάχνεις για μούρα, βλέπει την πρώτη να ‘ρχεται από μακριά κι αντί για καλημέρα σας της χιμάει και της παίρνει το φρούτο (μην ακούς για το ρεντ μπουλ, η εύκολη λύση είναι που δίνει φτεράααα). Σπλιτ σκριν.

Read Full Post »

The princess diaries 10

Από το ημερολόγιο της φασολιάς:

Τα απογεύματα, εκεί που κάθομαι και παίζω όμορφα όμορφα με τον μπαμπά, γυρίζει η μαμά μου από τη δουλειά. Της γελάω. Μου τρέχουν τα σάλια. Αλλά αυτή, αντί να έρθει να με πάρει, να μπούμε στο ψητό, πάει, λέει, να πλύνει τα χέρια της. Και να βγάλει τα παπούτσια της. Και τις κάλτσες της. Και το ρουζ. Και τους φακούς της. Ε, στους φακούς πλαντάζω.

Μεταξύ μας, επειδή ξέρω ότι θα κάνει αυτό το σερί, πλαντάζω από την αρχή και η μαμά απελπίζεται γιατί είναι, λέει, σα να κλαίω επειδή τη βλέπω. Αλλά αυτό είναι υπερβολή. Κι εκείνη θα ‘κλαιγε αν της έφερναν ένα πιάτο τίγκα στις τηγανητές πατάτες και στη μέση της διαδρομής ο σερβιτόρος γυρνούσε πίσω γιατί, λέει, ξέχασε να βάλει την ποδιά του. Ο μπαμπάς, ευτυχώς, με καταλαβαίνει και βρήκε τη λύση. Θα στήσει έξω από το ασανσέρ ένα νιπτηράκι και μια παπουτσοθήκη για να κάνει την τουαλέτα της η μαμά πριν μπει στο σπίτι, κι έτσι δε θα παθαίνω ψυχολογικό, μόλις πατήσει το πόδι της μέσα, θα είναι όλη δικιά μου.

Read Full Post »